Over rechten, plichten en gezag

Vanaf de geboorte ben je als biologische moeder automatisch gezagdragend over je kind. Dit geldt ook voor de vader, als hij in de periode van de geboorte van het kind getrouwd is of een geregistreerd partnerschap heeft met de biologische moeder.

Als je na de geboorte een geregistreerd partnerschap bent aangegaan met de biologische moeder van het kind, dan moet je als vader via de rechtbank het wettelijk gezag over je kind aanvragen. Dit geldt ook als je als ouders samenwoont zonder geregistreerd partnerschap. En als je niet samenwoont maar wel allebei gezag wilt hebben over jullie kind.

Voor homostellen geldt dat de niet-biologische vader of moeder wettelijk gezag kan krijgen door middel van adoptie.

Gezagdragende ouders blijven in principe na een scheiding gezagdragend, tenzij de rechter anders besluit vanwege  zwaarwegende omstandigheden.

Na de scheiding heb je beiden het recht en de plicht om het kind op te voeden en te verzorgen. Ben je de ouder die voor het kind zorgt? Dan heb je de plicht om de andere ouder op de hoogte te stellen van belangrijke zaken over het kind, zoals een aanmelding bij Jonx. Wanneer je vindt dat het geven van informatie aan de andere ouder het kind kan schaden, dan kun je de rechter vragen hier een uitspraak over te doen en Jonx hierover informeren.

Sommige gezinnen krijgen begeleiding van een gezinsvoogd, bijvoorbeeld via Jeugdbescherming Noord. Deze gezinsvoogd is niet belast met het ouderlijk gezag en is geen wettelijke vertegenwoordiger. De gezinsvoogd krijgt dan ook alleen informatie van een hulpverlener als deze informatie noodzakelijk is om zijn/haar werk als gezinsvoogd goed te kunnen doen. Dit ligt anders bij een voogd. Een voogd heeft namelijk wel wettelijk gezag. Hiervoor gelden de gebruikelijke regels.

Gezagdragende ouders hebben allebei recht op informatie over het kind. De hulpverlener moet deze informatie geven, behalve als hij denkt dat het geven van informatie het belang van het kind schaadt. Als je het hier niet mee eens bent, bespreek je dit met de behandelaar. Wanneer je het niet eens kunt worden, dan kun je een klacht indienen bij de leidinggevende van de desbetreffende hulpverlener.

Wanneer een van de ouders niet (meer) gezagdragend is, heeft deze op eigen verzoek recht op feitelijke en globale informatie. De hulpverlener zal dit bij uitzondering weigeren als hij vanwege zijn beroepsgeheim dit ook zou weigeren aan de ouder met gezag, of als dit in strijd is met het belang van het kind.

Een stiefouder heeft juridisch gezien geen taak bij de behandeling. Je mag natuurlijk wel samen met je nieuwe partner naar Jonx komen, bijvoorbeeld bij een intakegesprek of een behandelsessie. Wanneer een stiefouder actief bij behandelbeslissingen betrokken wordt, moeten beide gezagdragende ouders hiervoor toestemming geven.

Jonx informeert gewoonlijk de verwijzer, in veel gevallen de huisarts, over de diagnostiek en de behandeling van het kind. Je kunt hiertegen bezwaar maken.

Als je je kind aanmeldt voor een behandeling bij Jonx, moet je gezaghebbende (voormalige) partner hiervan op de hoogte worden gesteld. Als het adres bij ons bekend is, nodigt Jonx ook de andere ouder uit voor een intakegesprek.

Als jij en je gezaghebbende (voormalige) partner samen betrokken willen zijn bij de behandeling van jullie kind, worden jullie samen uitgenodigd voor een intake. Het is ook mogelijk om apart een intakegesprek met ons te voeren. Kom je als enige ouder, dan zal de hulpverlener vragen naar de toestemming van de andere gezagdragende ouder. Als dit nodig is, raadpleegt de hulpverlener het gezagsregister en neemt hij of zij contact op met de andere ouder.

Je kind start met een behandeling nadat, in overleg met een ouder, een behandelplan is opgesteld. Met dit plan moeten beide gezagdragende ouders en kinderen vanaf 12 hebben ingestemd. Een jongere van 16 jaar of ouder geeft zelf toestemming voor de behandeling. Vanuit Jonx vinden we het heel wenselijk om ook na het 16e jaar toestemming te krijgen van ouders, maar het is niet verplicht. In het behandelplan worden de doelen voor de behandeling vermeld en de manier waarop hieraan gewerkt wordt.

Als een ouder geen toestemming geeft voor hulpverlening, kan de behandeling formeel alleen starten wanneer de rechter daarover een uitspraak doet. Of wanneer het een acute situatie betreft. Jongeren vanaf 12 jaar mogen de behandeling ook starten als dit een weloverwogen beslissing is en de jongere wilsbekwaam is. Het kan namelijk zo zijn dat uitstel van de behandeling negatieve gevolgen heeft voor de psychische ontwikkeling van je kind. In dat geval starten we mogelijk toch een behandeling zonder toestemming van beide gezagdragende ouders. Hierin stellen we het belang van het kind altijd voorop. De ouders worden zo goed mogelijk vooraf geïnformeerd over het voornemen om met de behandeling te starten.

Bovendien wordt er een bericht naar de rechtbank of de Raad voor de Kinderbescherming gestuurd. Wanneer het gaat om een zeer ingrijpende of ongebruikelijke behandeling, dan wordt de kinderrechter om een beslissing gevraagd.

Bij het afsluiten van een behandeling informeren we alle betrokkenen. Als een van de ouders betrokken is geweest, ontvangt de andere gezagdragende ouder een schriftelijke melding over de afronding van de hulpverlening. In die melding geven we geen inhoudelijke informatie over de gesprekken die we hebben gevoerd.