“Mijn verhaal begint als een nachtmerrie, ook wel de basisschool genoemd. Toen ik eindelijk aan deze nachtmerrie kon ontsnappen mocht ik opnieuw beginnen op de middelbare school.”
Ik begrijp mezelf nu beter
“Vriendschap, liefde, begrip en respect waren voor mij woorden zonder inhoud. Het leken woorden die niet voor mij bestemd waren. Even leek het erop dat de middelbare school inderdaad een nieuw begin was. Ik bloeide helemaal op. Ik begon fanatiek te schrijven en voelde me voor het eerst in mijn leven slim. Voor die tijd had ik jarenlang geloofd dat ik dom was. Dat mensen als ik maar net zo goed direct konden stoppen met school. Maar in mijn eerste jaar op het voortgezet onderwijs leerde ik dat iedereen de moeite waard is.”
Er is iets mis
“Het was dan ook een onverwachte klap dat ik het in het tweede jaar helemaal niet meer zag zitten. Mijn verleden begon me in te halen. De herinneringen drukten zwaar op me. Ik keek veel om me heen. Vergeleek mezelf met anderen. Ik keek niet naar uiterlijk, populariteit of intelligentie. Ik keek naar gedrag, karakter en ik begon te merken dat er iets mis met me was. Soms begreep ik mensen gewoon niet. Ik had vaak de neiging om me te verschuilen op de gang. Want als het pauze was dan werd het te druk in de aula. Mijn hart begon dan snel te kloppen, mijn keel kneep dicht en ik kreeg geen lucht meer. Ik liep snel weg, in totale paniek en niet beseffend wat er aan de hand was. Ook begon ik te begrijpen dat niet iedereen zo’n aparte denkwijze had als ik. Ik voelde me steeds meer een buitenbeentje, en wist niet hoe ik kon veranderen. Ik zou een hele lijst kunnen geven van dingen die anders aan me waren. Sommige dingen weerhielden me om sociaal te zijn, of zorgden ervoor dat ik me eenzaam voelde en onbegrepen. Uiteindelijk bereikte het een punt dat ik iedereen van me weg probeerde te duwen. Mijn moeder was bezorgd. Zij haalde me over om eens naar Jonx te gaan en daar mijn verhaal te doen. Ik had verwacht dat ze me zouden vertellen dat ik gewoon een beetje excentriek was. Ik wist niet wat ik hoorde toen ze me vertelden dat ik een Autismespectrumstoornis (ASS) heb.”
Ik ben ik
“Af en toe heb ik nog last van een sensory overload, dat ik te veel prikkels krijg. Die aanvallen gaan we aanpakken. Ik weiger om een klein probleempje me in de weg te laten staan van geluk. Het is een deel van wie ik ben als persoon. En ik ben blij met de persoon die ik ben. Jonx heeft me daar al zoveel bij geholpen. Ik ben blij dat mijn moeder en ik de stap hebben gezet om hulp te zoeken. Op een bepaald moment zal ik afscheid moeten nemen van mijn behandelaar. Maar tot die tijd geniet ik van de tijd die we nog hebben. Ik geef iedereen tegenwoordig maar één tip:
Wij zijn allemaal goed zoals we zijn, jezelf verbeteren mag altijd. Maar verander nooit voor je omgeving.
Want voor elk minpuntje heb je tien pluspunten. Er zijn al genoeg “normale” mensen. Het zijn de mensen die anders zijn, die de toekomst creëren.”
Bij Jonx in zorg, en dan?
Verwijzing
Intake
Adviesgesprek
Behandeling
Eindgesprek